Australie: Van Tasmanië tot de Great Ocean road

Visum perikelen
De tijd in Nieuw Zeeland is voorbij gevlogen. We hebben er van genoten, maar toch ook wel gemerkt dat 3 maanden vrij kort is om alles te kunnen zien. Voor Australië hebben we , een half jaar geleden al, een visum voor 3 maanden aangevraagd (deze was gratis). Maar net voordat we naar Australië vliegen twijfelen we toch, we willen eigenlijk wel iets langer in Australië blijven en daarna gelijk doorvliegen naar Indonesië waar we Charlotte en Maarten zullen ontmoeten. Om de visa te verlengen is het de helft goedkoper om het buiten Australië te doen. We bellen de Australische immigratie en krijgen het advies om de verlenging online aan te vragen. Dus proberen we de avond voordat we naar Melbourne vliegen online onze visum te verlengen. Pas nadat we betaald hebben krijgen we de melding dat je buiten Australië moet zijn voordat je visa toegekend wordt. We beginnen ons een beetje zorgen te maken. Zal de visum van 3 maanden dan nog wel geldig zijn? We bellen nogmaals en nu krijgen we het advies om niet naar Australië te vliegen voordat de visa toegekend is. We besluiten toch gewoon te vliegen. We moeten om 3 uur 's nachts al opstaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Bij het inchecken van onze bagage is altijd spannend of we extra moeten bijbetalen. De fietsen zijn dit keer in de doos nog zwaarder dan de vorige keer, 28 en 31 kilo(ook de tent en wat andere zaken zitten er bij). Ondanks onze vermoeidheid van de korte nacht proberen een leuk praatje met de vrouw achter de balie te maken en lief te lachen. En het werkt, ondanks 8 kilo overgewicht en 5 handbagage items (2 stuurtassen en laptop in tas extra) hoeven we wederom niet bij te betalen. De hele vlucht maken we ons zorgen of we Australië wel in zouden komen en bedenken we antwoorden op de vragen die we zouden kunnen krijgen. Bij aankomst in Melbourne zien we op een bord staan dat Border Security vandaag aan het filmen is, ook dat nog. De paspoort controle komen we zo door en daarne hebben we nog een leuk maar kort gesprek met de bagage inspectie over onze reis. Er wordt even een blik op onze fietsen geworpen en als we een lijstje laten zien met etenswaar dat we bij ons hebben blijkt dat allemaal geen probleem te zijn. Onze bagage hoeft niet eens door de x-ray en 5 minuten later staan we allebei buiten. Gelukkig blijkt later uit een email van de immigratie dienst dat Cyril's 3 maanden visum gewoon is ingegaan.

Vanuit Melbourne op naar Tasmanië
We nemen de bus naar Melbourne city en fietsen daar een beetje rond op zoek naar het informatiecentrum. Daar vragen we de route naar de ferry. Verder pikken we nog wat mee van het comedy festival wat gaande is. Onderweg naar de ferry slaan we bij een supermarkt de nodige boodschappen in zodat we dat in Tasmanië nog even niet hoeven te doen, ook hadden we het een en ander weggegooid in Nieuw Zeeland omdat we dachten dat we niet alles mee mochten nemen naar Australië. Als we bij de ferry aankomen staat er een aardige file van campers en auto's, wij kunnen er met onze fietsen zo langsrijden. Terwijl auto's helemaal nagekeken worden werd ons nauwelijks wat gevraagd. Later horen we dat we geen verse producten mee mogen nemen naar Tasmanië; in onze tassen zit van alles aan eten, onder andere een doos kiwi's, appels en verse ravioli. Op de ferry hebben we om kosten uit te sparen gekozen voor een ocean recliner (een luxe stoel) in plaats van een bed, erg lekker slaap je er niet in, aangezien er vollop lege stoelen waren is Cyril maar op de grond gaan liggen waar ie overigens heerlijk had geslapen. Om 6 uur 's ochtends komen we aan in Devonport. Als we de ferry uitlopen wordt ons gevraagd of we fruit of groente bij ons hebben. Als we met een lachend gezicht aangeven dat we dat niet bij ons hebben mogen we gelukkig doorlopen. We vonden het zonde om alle net gekochte spullen weg te moeten gooien.



In Devonport nemen we de bus naar Launceston en vanuit daar besluiten we te fietsen naar Lilydale Falls, een mooie route van 30 km. Eenmaal begonnen aan de fietstocht blijkt het fietsen in Tasmanië best pittig te zijn, zelfs na 3 maanden ervaring in Nieuw Zeeland. De heuvels zijn dan wel wat lager dan in Nieuw Zeeland maar af en toe wel erg steil. We zien veel walibi's onderweg, helaas allemaal platgereden. Bij Lilydale Falls is een gratis camping aanwezig met een open haard, normale toiletten en gratis barbecues. Nadat we de tent opgezet hebben maken we een wandeling naar de watervallen. Als we terugkomen maken we gelijk de open haard aan, want het begint al wat kouder te worden, dat is heerlijk warm.



's Avonds zien we in het toiletgebouw voor het eerst een huntsman spin, dit is een enorme spin die niet giftig is, maar wel ontzettend eng. De volgende dag rijden we door naar Scottsdale. Ook daar is een gratis camping met goede faciliteiten aanwezig. Alleen jammer van de douche: 3 dollar voor 3 minuten. In totaal zijn er 90 gratis campings op Tasmanie, sommige zijn wel heel eenvoudig met alleen een longdrop toilet en zonder water. Op vrijdag fietsen we richting Weldborough, hier is een kleine camping naast het Weldborough hotel. Voor 5 dollar per persoon mogen we op de camping staan en kunnen we eindelijk onbeperkt douchen. Na het douchen hebben we niet zo'n zin om te koken dus besluiten we in het hotel te eten. Het eten is erg lekker en ze hebben ook heerlijk Tasmaans bier. De gezellige barman weet er veel over te vertellen en laat ze allemaal proeven! Een mooie afsluiting van een dag fietsen!
De volgende dag gaan we verder richting St Helens en de Bay of Fire. Onderweg besluiten we de afslag naar Pyengana te nemen. Hier zit een kaasmakerij waar we een aantal lekkere kaasjes proeven. We kopen uiteindelijk de knoflook kaas en een duivels lekker pittig kaasje.



Na de lunch rijden we verder naar St Helens en daarna naar de Bay of Fire waar we onze tent opzetten. Wat normaal een rustige camping zou moeten zijn is die avond meer een lowlands camping met volop feestende jongelui. Er was namelijk een viswedstrijd gaande die net afgelopen was. Voor de lokale bevolking een jaarlijks festival. Na het opzetten van de tent en ons eten te hebben klaargemaakt begint het te regenen. Op zich niet erg deze keer want het word er een stuk stiller door op de camping zodat we rustig kunnen gaan slapen. De volgende dag schijnt de zon gelukkig weer zodat we nog even van het mooie uitzicht kunnen genieten.



De meeste regen sinds 50 jaar
We vertrekken wat later die dag en rijden langs de oostkust in zuidelijke richting. N/NW is de gebruikelijke windrichting maar helaas voor ons is het een vrij stevige zuiden wind. Ook begint het te regenen. Na 30 km vinden we het wel genoeg en zetten we de tent op bij Shelly bay. Volgens het bord langs de weg mogen we daar kamperen. Echter als we bij de plek aangekomen staat er een bord dat het verboden is. Het regent hard en waait ook flink dus we hebben geen zin om nog verder door te fietsen en zetten de tent op. Tijdens het koken merken we dat er water onder onze tent doorloopt. Gelukkig blijkt de onderkant van onze tent voldoende waterdicht en houden we onze spullen droog.
De volgende ochtend regent het nog steeds, de tent vouwen we nat op en we stappen in onze regenkleding weer op de fiets. Aangezien we nog niet de tijd hadden genomen om een prepaid simkaartje met internet te kopen in Australië waren we niet op de hoogte van het weer. Dan waren we wel in St Helens gebleven en hadden we een bus genomen. Op naar het volgende plaatsje dan maar. In Scamander konden we koffie drinken en weer even warm worden. Helaas komt er geen bus in Scamander dus besluiten we naar de Ironhouse brewery te gaan. Hier kunnen we weer heerlijke biertjes proeven.



We willen een overnachting bij het naastgelegen White Sand Estate maar dat blijkt vrij prijzig. Een bus zit er ook weer niet in en we hebben het een en ander te drogen dus we nemen de dure prijs maar voor lief. De regen en wind is nonstop dit hebben we nog niet zo erg meegemaakt, op tv adviseerden ze niet de weg op te gaan en ging er ook voor de volgende dag een weer waarschuwing uit. De volgende dag is het weer nog steeds hetzelfde. Aangezien we niet nog een nacht in het dure White Sand willen blijven stappen we op de fiets richting Bicheno, 40 kilometers in de regen en met nog steeds zuidelijke tegenwind. Volgens het boekje de mooiste route van de oostkust, helaas merkten wij daar weinig van. Op een afdakje na waar we even ons voorgesmeerde brood kunnen eten is er verder nergens een cafeetje om even te schuilen. Na regelmatig door overstroomde wegen te rijden komen we uiteindelijk helemaal doorweekt aan in Bicheno waar we naar een lekker goedkoop Hostel gaan. In de gezamenlijke huiskamer worden we erg gastvrij ontvangen door de medebewoners, we krijgen een paar handdoeken en er word thee voor ons gezet. Na een lift naar de supermarkt volgt een gezellige avond en hebben we er weer een adresje bij voor als we nog eens in Brisbane komen.
Voor de dag erna hebben we een bus besteld naar Hobart. Op zich jammer want het is die dag vrijwel droog. In Hobart nemen we weer een hostel, verder hebben we qua eten geluk want volgens de aardige receptioniste van het Hostel heeft het Sushi restaurant vlakbij het Hostel net zijn prijzen gehalveerd, dus daar konden wij geen nee tegen zeggen! De volgende dag kopen we 2 prepaid simkaartjes voor onze mobieltjes. Hadden we in NZ voor 10 dollar 100mb internet, hier hebben we er 1024mb voor (provider Amaysim, Optus netwerk). Het is nog wat regenachtig dus de rest van de middag spenderen we met koffie drinken in het plaatselijke café waarna we op de fiets stappen richting Richmond om naar Graham en Helen te gaan, 2 fietsers die we in Nieuw Zeeland waren tegengekomen. Omdat we ook nog even naar de supermarkt moesten en er toch nog wat aardige beklimmingen waren, kwamen we later aan dan gedacht. We gebruikten onze navigatie op de telefoon maar die blijkt niet bepaald rekening te houden met bergjes want achteraf hadden we een vlakke weg kunnen rijden die maar 1 km langer was. Eenmaal aangekomen konden we haast gelijk aan tafel, er waren overheerlijke verse pizza's klaargemaakt! We maakten ook kennis met nog 2 logees, de broer van Helen en zijn vriendin Uma. Zij reizen met een mooie oude brandweerrode volkswagen bus. We kregen veel tips over reizen in Australië en Ben wist ook het een en ander over Bali te vertellen. Verder hadden Helen en Graham al een aardig plan bedacht voor de komende dagen.
Op vrijdag was Graham vrij en zijn we samen met Helen, Ben en Uma op stap geweest. Eerst een kijkje in Richmond bij de oudste brug van Australië die door gevangenen gemaakt is. Ook bekijken we een oude begraafplaats.



Daarna door naar het Bonorong Wildlife Sanctuary waar we allemaal inheemse diersoorten konden bekijken: Tasmanian Devils, walibi's, koala's etc. Er liepen een heleboel kangoeroes los die je kon voeren (iedereen kreeg bij de ingang een zakje voer). Dat was echt leuk om te doen, ze deden ons denken aan grote konijnen.



Tasmanian Devil


Daarna zijn we doorgereden naar MONA (museum of old and new art). De eigenaar is zeer rijk geworden met gokken en heeft voor meer dan 100 miljoen dollar een hypermodern museum in Hobart neergezet, gelukkig is de entree gratis! De kunst die tentoongesteld werd was apart en voor sommigen shockerend. Maar wij zijn wel wat gewend in Nederland!



Op zaterdag moesten Graham, Ben en Uma werken en zijn we met Helen naar dé markt van Hobart geweest; Salamance market. Er werd echt van alles verkocht; voedsel, planten en zelfs zelfgemaakte spullen. Ook veel prachtige schalen van hout, maar die waren helaas te zwaar (en te duur) om mee te nemen. Er waren ook een aantal kramen waar je kon proeven, vooral die met fudge werd door ons zeer gewaardeerd. Waar we na 10 minuten proeven, als echte Nederlanders, toch maar besloten om niks te kopen.


Bijzondere steen paars met groen alleen te vinden op Tasmanië, helaas te zwaar om mee te nemen.

Na de markt hebben we nog een bezoek gebracht aan Mount Wellington, vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Helaas was het een beetje bewolkt, maar we hebben toch genoten van het uitzicht dat we wel konden zien.



Op zondag hebben we samen met Helen de dag doorgebracht in Port Arthur, dé gevangenis van Australië waar iedereen vanuit Engeland heengebracht werd als hij een misdaad had gepleegd. Veelal was dit iets kleins als het stelen van een brood, aangezien er veel honger was in die periode. Ondanks de trieste geschiedenis was het geen nare plek om de dag door te brengen en hebben we tussen de middag heerlijk geluncht in de Govenor's Garden.



De dagen erna hebben we ons bezig gehouden met de route die wij in Australië willen doen en welke stukken wij eventueel konden fietsen. De tijd bij Graham en Helen was enorm snel voorbij gegaan en het was echt genieten. We hebben meer van de omgeving van Hobart gezien dan wij op de fiets hadden kunnen doen. En elke avond werd er een verrukkelijke, vegetarische, maaltijd voor ons klaar gezet met een heerlijk wijntje erbij. Op dinsdagavond vlogen we al weer naar het vaste land toe, twee weken bleken veel te kort te zijn voor Tasmanië en we willen graag nog een keer terugkomen om enkele meerdaagse wandelingen te maken en de westkust meer te ontdekken.

De vlucht naar Melbourne duurde minder dan een uur, een stuk korter dan de voorbereidingen om de fietsen in dozen te stoppen en onze bagage vliegtuigklaar te krijgen. We willen de rest van onze tijd in Australië proberen zo min mogelijk te vliegen, een huurauto is dan een betere optie voor ons. Als de fietsen er inpassen tenminste. Aangekomen in Melbourne bellen we het door ons geboekte hotel om ons op te pikken, het is dan al 12 uur 's nachts. We hadden voor de late vlucht gekozen aangezien die een stuk goedkoper was. De volgende dag fietsen we op ons gemak naar Melbourne toe. We hebben van Iain, die we via de webiste warmshowers.org hebben leren kennen, een mooie gps fietsroute naar de stad gekregen. Warmshowers is een couchsurf website speciaal voor fietsers waarbij je overal ter wereld een slaapplaats kan proberen te regelen. Aangezien het leven in Australië vrij duur is willen we op deze manier proberen geld te besparen, en het is ook ontzettend leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Iain blijkt op de 25e verdieping in een wolkenkrabber midden in het centrum van Melbourne te wonen. Vanuit zijn appartement hebben we een prachtig uitzicht over heel Melbourne dat er in het donker levendig uitziet. We besluiten samen met Iain een biertje te drinken en uit eten te gaan. We drinken in een klein gezellig cafeetje dat we nooit zelf hadden kunnen vinden. En na 2 biertjes op nuchtere maag besluiten we naar een Italiaans restaurant te gaan. Er blijkt een hele Italiaanse wijk te zijn met een hele straat vol Italiaanse restaurantjes. Iain wist natuurlijk welk restaurantje het best is en een half uur later hebben we een dampend bord eten voor onze neus, heerlijk! Onder het eten verteld Iain over de leuke plekjes om te bezoeken in Melbourne. Hij gaat met de paasdagen een paar dagen weg en wij mogen in zijn appartement blijven. We blijven vijf dagen in Melbourne.



We fietsen door de stad, gaan uit eten en bereiden onze reis verder voor. We hebben besloten om via de Great Ocean Road naar Adelaide te fietsen. Op dinsdag namen we de trein naar Geelong, het eerste stuk vanaf Melbourne was te druk om te fietsen. Op dit moment zijn we in Port Campbell en hebben we vier dagen van de Great Ocean Road gefietst. Het weer is prachtig en de weg gelukkig niet te druk; genieten dus!


Tasmanie zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)

Melbourne zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)