Verrassend Cambodja

Bij sommige landen heb je geen idee wat je kan verwachten. Zal het ons goed bevallen of juist helemaal niet? Op weg naar Cambodja hebben we verschillende meningen gehoord.De één positief, de ander heel negatief. Wij zijn er zonder oordeel vooraf heengegaan en hebben genoten.

De grens over
In Ha Tien stappen we vroeg op de fiets, de dagen zijn warm en je kan het best maar zo vroeg mogelijk beginnen. Bij de grens aangekomen moeten we eerst een visum kopen. We hebben op internet gelezen dat deze 20 US Dollar kost, maar er vaak meer gevraagd wordt. Dit verdwijnt dan in de zak van de douane.En inderdaad, de aardige meneer achter de balie zegt dat het 50 Dollar voor ons samen kost. Dus wij zeggen dat het 20 hoort te zijn, maar hij reageert daar niet op en doet alsof hij druk is met het schrijven van onze visums. Dus zeggen we het nog een keer. “Wat gaan jullie dan precies doen in Cambodja en hoe lang blijven jullie?” Als we aangeven maximaal twee weken te blijven en de toerist uit te hangen zegt hij “oké, dan is het 22 Dollar per persoon” . Ook al is het alsnog 2 Dollar per persoon te veel besluiten we dit te betalen, dit kost te veel tijd. Als we eindelijk weer op de fiets stappen worden we aangehouden door een man in een klein hokje; de Health Check-up. We moeten een formulier invullen en aangeven of we last hebben van hoesten, diaree of andere klachten waarbij we natuurlijk ‘NONE’ invullen. Daarna wordt onze temperatuur gemeten, gelukkig is die ondanks de hitte goed. Weer twee Dollar armer stappen we op de fiets en hopen we niet nog een keer aangesproken te worden.

Het platteland
De weg is erg stoffig en bestaat uit rood zand, elke keer als er een auto voorbij raast kun je geen hand voor ogen zien. We proberen zo snel mogelijk de 16 km te fietsen naar de verharde weg, want dit is zo niet uit te houden. Als we eindelijk de verharde weg bereiken zijn we toe aan een drankje. We bestellen een kokosnoot, maar als we willen betalen blijkt dat we alleen nog een biljet van 10 Dollar hebben en wat Vietnameze Dong. Daar heeft het vrouwtje van de kokosnoten geen wisselgeld voor, maar gelukkig kunnen we haar in Dong betalen en krijgen we het wisselgeld terug in Riel. We rijden verder Cambodja in en genieten van het prachtige landschap, het doet ons denken aan Sulawesi. De mensen die “hello” roepen, de vrolijke kindjes, de kleine hutjes en de armoede, alleen dan met hier en daar een prachtige tempel. Toch lijken de mensen die we tegenkomen gelukkig en vinden ze het leuk om ons te zien fietsen. Na een paar uur fietsen zijn we toe aan een verfrissing, het lijkt hier wel warmer dan in zuid Vietnam. We bestellen twee Cola en een portie gebakken banaan. Dan bedenken we ons dat we niet genoeg Cambodjaans geld hebben om te betalen, oeps.. We proberen weer met de 10 Dollar te betalen, maar daar hebben ze geen wisselgeld voor. We komen 1000 Riel te kort en schamen ons dood. Deze mensen hebben het absoluut niet breed en dan komen wij als Westerse toerist langs met nog niet eens 1 euro aan lokale valuta in onze portemonnee. Dan staat er een man op en geeft ons 1000R, (€0,25). Wij zijn hem zo dankbaar en geven hem een pakje Thaise shag(gekregen in Laos van een Zwitserse fietser en bij ons om weg te geven). Hij is daar erg blij mee en draait er meteen eentje. We hoopte al dat hij een roker was. We fietsen verder en bedenken ons dat we nu helemaal geen klein geld meer hebben en nog 50 km moeten fietsen in de brandende hitte. Op een gegeven moment is ons water op en zien we een waterpomp, maar het water dat eruit komt stinkt. Er komt een vrouwtje aanlopen met een pan vol insecten die ze graag aan ons zou willen verkopen. We maken haar duidelijk dat we dorst hebben en graag onze flessen willen vullen. Haar familie die vlakbij een winkeltje heeft vult onze flessen van hun eigen regenwatervoorraad en kunnen zelfs onze 10 Dollar wisselen voor kleinere briefjes. Ze rekenen er niet eens geld voor, we zijn zo dankbaar! We fietsen de laatste kilometers en bedenken ons hoeveel aardige mensen we al tegengekomen zijn. In Takeo vinden we een guesthouse voor 5 Dollar per kamer en gaan we op zoek naar een restaurant. Onderweg spreekt een jongen ons aan die graag zijn engels wilt oefenen. We vragen of hij een westers restaurantje weet en hij fietst er samen met ons naar toe. Tot nu toe hebben we vaak gehad dat we iemand de weg vragen en totaal verkeerd uitkomen, maar verrassend genoeg zet hij ons af bij de GFC, een soort KFC. In het restaurant zijn de prijzen in Dollar, ook in de supermarkt is dat zo en bij de ATM’s kan je geld pinnen in USDollars. Je kunt hier echt overal in twee valuta betalen.

Phnom Penh
De volgende dag rijden we naar Phnom Penh, het landschap is wat minder mooi en de weg erg hobbelig. We komen net zoals gisteren veel tempels tegen. Het is bijna een cultuurshock om in Phnom Penh aan te komen. Veel verkeer, hoge (bijna westerse) prijzen en veel bedelaars, heel anders dan het platteland. We bezoeken de Central Market, de Russian Market, het Tuol Sleng Museum en de Killing Fields. In het museum zien we foto’s en schilderijen van de gruweldaden van de Khmer Rouge onder leiding van Pol Pot en op de Killing Fields doen we een audiotour die ingesproken is door één van de overlevenden. Het is erg aangrijpend!


Siem Reap
Op zaterdagavond nemen we de bus naar Siem Reap, want overdag kunnen onze fietsen niet mee. Om 1 uur ’s nachts komen we aan bij ons hotel in Siem Reap en besluiten de dag erna een beetje rustig aan te doen. Het hotel heeft een zwembad op het dak, dus wij vermaken ons wel. Dan is het tijd voor cultuur; de tempels van Angkor, we kopen voor 40 Dollar p.p. een entreekaart en fietsen drie dagen lang van tempel naar tempel. Alle tempels zijn uniek en het is erg interessant om de verschillende bouwstijlen te bekijken. Het is apart om door de prachtige ruïnes en tempels te wandelen en ondertussen voortdurend aangesproken te worden om iets te kopen. Cambodjanen lijken uniek stemgeluid ontwikkeld te hebben om hun spullen aan de man te brengen, zelfs op honderd meter afstand met veel gezwaai en meerdere verkoopsters tegelijk.Er lopen ook veel kinderen rond die graag wat willen verkopen. Één meisje van een jaar of vijf probeert 10 anzichtkaarten te verkopen voor 1 Dollar en heeft een versje bedacht waarbij ze in veel talen tot tien telt. Het is een vertederend gezicht en ze verkoopt dan ook goed. In Siem Reap kan je heel goed Westers eten, het is wel vrij prijzig. We eten er falafel, Indiaas en een paar keer bij Happy Angkor Pizza, maar laten het Happy gedeelte (marihuana in je drankje of op je pizza) maar zitten.

Terug naar Bangkok
Na 9 dagen nemen we alweer de bus naar Bangkok. Ondanks de beperkte tijd hebben we in deze week veel van Cambodja kunnen zien. Cambodja heeft ons verrast!

Geen Facebook? Click hier om onderaan de pagina zonder inloggen een reactie te plaatsen

Foto's (Click hier voor fullscreen, kies show info voor fotobeschrijving)

Get the flash player here: http://www.adobe.com/flashplayer

We hebben erg veel foto's van de Angkor tempels gemaakt, als je echt alles wilt zien(meer dan 300 foto's) klik dan hier, kies show info voor fotobeschrijving.



Video's


Hieronder kan een reactie worden toegevoegd, om anoniem of zonder inloggen te reageren kies dan voor het profiel 'naam' of 'anoniem'.