We kunnen eindelijk merken dat we richting het noorden gaan. Niet alleen hebben we al voor de tweede dag achter elkaar mooi weer(!), maar we zien ook voor het eerst palmbomen in het landschap(dit keer geen op palmen lijkende varens maar echte palmbomen). De route van Greymouth maar Punakaiki is erg mooi, het is nu echt genieten om op de fiets te zitten. Wij zien alles in 3d en zien auto's voorbijrijden met een camera uit het raam. Waarschijnlijk gaan ze die 's avonds lanzaam afspelen om te kunnen ervaren hoe wij het zien. Punakaiki is een piepklein plaatsje zonder supermarkt, maar wel één camping. Bij het informatiecentrum horen we dat we op moeten schieten om een plekje op de camping te bemachtigen, want het is erg druk. Nadat we onze tent opgezet hebben gaan we snel koken en maken we een wandeling over het strand. In de verte zien we een indrukwekkend stuk land dat is afgebroken van de kust. Het is even lopen, maar de moeite waard. Gezien het aantal foto's vond Cyril het erg interessant.
Als we later teruglopen naar de camping besluiten we nog even naar het strand te gaan voor de zonsondergang. We zijn net op tijd en staan daar, samen met wel 50 anderen, van de prachtige zonsondergang te genieten.
De volgende morgen staan we vroeg op. We hebben voor 's middags de bus geboekt en willen de omgeving nog goed verkennen. We kunnen Punakaiki natuurlijk niet verlaten zonder de Pancake Rocks te bekijken. Dit zijn rotsen die uit verschillende laagjes bestaan; een stapel pannenkoeken dus. Er moeten ook blowholes zijn, maar waarschijnlijk zijn deze met high tide spectaculair, want wij hebben ze niet gezien.
Om half drie nemen we de bus naar Kawatiri Junction. We komen er gelijk weer achter wat het grote voordeel is van de fiets, daarop wordt je niet misselijk van bochten. Na veel bochten waar de buschauffeur (een vrouw) veel te hard doorheen rijd zijn we er eindelijk. De gratis camping waar we willen staan zit vol met wespen en sandflies, maar aangezien de 25 km die we naar de volgende camping moeten fietsen bergopwaards is besluiten we toch maar te blijven. 's Avonds drinken we wijn samen met twee Duitse jongens en horen we leuke verhalen over Abel Tasman National park. De volgende dag blijken de 25 km naar Saint Arnoud mee te vallen. In dit gebied zitten kiwi's die je 's nachts, als je geluk hebt, kan horen of zien.
Om negen uur 's avonds maken we een wandeling in het pikkedonker door het bos. Gewapend met twee hoofdlampjes lopen we over een kronkelpaadje. We horen heel weinig geluiden, wat wij vrij opvallend vinden voor een bos. Wel komen we een ander stelletje tegen dat ook op zoek is naar kiwi's. Ze laten een iphone applicatie zien waarop je kiwi en andere vogelgeluien kan horen. Natuurlijk moet Cyril die ook hebben, dus staan we midden in het donkere bos kiwi geluiden te downloaden op onze androids. Voor de verandering hadden we een keer wel bereik. Ook met de lokroep van een kiwi uit onze telefoon zien en horen we geen kiwi's. Als we later teruglopen en even stilstaan om te luisteren horen we een vrouwelijke kiwi roepen in de verte, waar we net vandaan kwamen. Maar we besluiten toch maar terug te gaan naar de tent, het is dan al na 11 uur.
De dag erna fietsen we naar Tapawera, we komen precies tegelijk aan met vier andere fietsers. Dat is ons nog nooit gebeurd, de fietsers zijn dit keer zelfs in de meerderheid op deze kleine camping. 's Avonds wisselen we verhalen en tips uit, onder het genot van een glas whiskey. een stelletje komt vanuit de richting waar wij opgaan en geeft ons de tip om te gaan kayakken en een bezoek te brengen aan Farewell Spit. Ook vertellen ze over een geweldige camping onder Kaikoura waar je dolfijnen en zeehonden vanaf de camping kan zien(Goose Bay). Daar geen we zeker heen!
De volgende dag bereiken we Motueka, dit is een groter stadje met veel mogelijkheden voor inkopen. Aangezien in het gebied erachter geen supermarkten blijken te zijn gooien we hier onze fietstassen weer flink vol. We boeken de bus naar Collingwood, aangezien er een hoge berg tussen Motueka en Takaka ligt (Takaka Hill)en we geen zin hebben om er twee keer overheen te rijden. Vanaf Collingwood rijden we door naar een camping in Pakawou. Deze camping ligt aan het strand en we liggen die middag voor het eerst in de zon op het strand. dit is echt een vakantiegevoel! De volgende dag rijden we naar het meest noordelijke puntje van het zuidereiland; Farewell Spit ( een grote zandbank). Hier maken we een wandeling. Op een gegeven moment kan je door het mulle zand van de ene naar de andere kant lopen. Het lijkt wel of we in de woestijn zitten met de warme zon en het rondvliegende zand, echt prachtig!
De volgende dag brengen we een bezoek aan de Pupu springs, dit schijnt het zuiverste water ter wereld te zijn. Het water is echt ontzettend helder en we zien prachtige kleuren van de bodem en planten in het water.
Daarna fietsen we naar Takaka om informatie in te winnen over het zee kayakken. Ze kunnen ons weinig vertellen, dus besluiten we door te fietsen naar Pohara, waar het bedrijf 'Golden bay kayak' gevestigd is. Daar aangekomen komen we erachter dat het bedrijf daar niet meer zit en bellen we voor meer informatie. De volgende dag zal de zee te ruw te zijn om te kayakken, maar we kunnen we langskomen om alles te bespreken. We hopen alsnog te kunnen beginnen met kayakken de volgende dag en we staan daar om half 9 voor de deur. Helaas blijkt de zee inderdaad te ruw, maar de dag erna is het wel mogelijk. We krijgen die dag een goede training met uitgebreide instructies en leren(op zee) wat we moeten doen als de boot omslaat. Nadat we ons even snel gedouched hebben onder een koude douche bespreken we de route. We beginnen in Totaranui en eindigen in Kaiteriteri. We besluiten drie dagen te kayakken, dit is volgens hem makkelijk haalbaar. Hij wil ons wel brengen met de auto en spreekt af dat hij onze fietsen meeneemt naar Kaiteriteri als hij de kayak op komt halen, dat is nog eens een goede service!
De DOC camping in Totaranui is erg mooi, het zand is oranjegeel. 's Ochtends zien we een heel bijzondere vogel met een soort fliebertje op zijn kop.
Het is bewolkt maar gelukkig niet echt koud. We kayakken via het Tonga Island naar Mosquito Bay. Op het Tonga Island woont een zeehondenkolonie. We hebben de tip gekregen om aan de noordkant van het eiland te kijken, daar passen een paar volwassen zeehonden op de pups als de ouders gaan jagen. We varen naar het eiland en zien inderdaad de zeehonden. Wat zijn ze schattig! Ze glijden door het water en raken met hun pootjes hun gezicht en staartje aan. Ze komen dichtbij de boot en Cyril klimt uit de boot. Helaas stoot hij gelijk zijn voet tegen een scherpe steen en moet hij weer in de boot klimmen. Dan zwemmen er vier zeehondenpups vlak langs de boot. We kunnen ze bijna aanraken.
Ze zijn zo verschrikkelijk schattig met hun kleine oortjes en grote ogen. Laura vind dit de mooiste ervaring van de reis tot nu toe. Als we weer wegvaren wil Laura de volgende dag terugvaren om nog een keer te kijken, maar Cyril vind dat we dat dan beter gelijk kunnen doen, dus gaan we weer terug naar dezelfde plek. Als Laura uit de boot klimt zwemmen er op dat moment helaas geen zeehonden. Maar na een tijdje komt er een nieuwsgierige zeehondenpup die rakelings lang haar benen zwemt, dit was een geweldige ervaring. Daarna moeten we helaas doorkayakken naar Mosquito bay. Op deze camping blijk je veel te merken van de getijden. Toen we daar aankwamen was er een enorm strand, maar 's avonds stond dat helemaal onder water. Het nadeel was dat we de kayak zo'n 30 meter over het strand moesten tillen. Jeetje wat is dat ding zwaar! De tweede dag varen we naar Anchorage Bay, dit is maar een klein stukje. We hebben nog de hele middag om een stuk van de wandeling langs de kust te doen. Onderweg varen we nog een riviertje in waar je alleen met high tide kan komen. Gelukkig zijn we nog net op tijd. Het is daar heel vredig en rustig en we horen verschillende soorten vogeltjes fluiten.
We besluiten naar Torrent Bay te lopen en over het high tide pad weer terug. Dit is een mooie wandeling waarbij je eerst over het wad loopt, hier zagen we allemaal kleine krabbetjes die snel in hun holletje rennen als je langsloopt, en daarna door het bos weer terug. Onderweg kwamen we Cleopatra's Pool tegen, maar Cleopatra hebben we niet gezien. Wel een stelletje dat aan het zwemmen was. We hadden het gevoel dat we een beetje stoorden, dus zijn we zonder te zwemmen maar weer verder gelopen. Het leek ons ook een beetje koud. 's Avonds op de camping krijgen we een enorme regenbui, maar gelukkig hield onze tent ons droog. 's Nachts worden we een aantal keer wakker van geritsel maar kunnen niet zien wat het precies is. Als we 's morgens de tassen pakken blijkt er een muizenpoepje op te zitten. Gelukkig zijn onze tassen miceproof!
De derde dag kayakken we naar Kaiteriteri, waar we om 5 uur afgesproken hebben. Onderweg komen we Adele Island tegen waar we gaan lunchen. Al van ver horen we een verschillende soorten vogels zingen. Op het eiland blijken geen roofdieren te zitten, waardoor de vogels zich niet bedreigt hoeven te voelen. We eten daar het restje pasta van de vorige avond, want ons brood is ondertussen al op.
We komen onderweg nog de beroemde split appel rock tegen, maar vinden het niet echt interessant. Het is gewoon een in tweeën gespleten ronde steen. We zijn om kwart voor vijf in Kaiteriteri, mooi getimed dus. En we krijgen nog een lift richting Motueka, waar we willen overnachten.
Vanuit Motueka willen we via Richmond naar Nelson rijden. We besteden in Richmond veel tijd in een electronica winkel waar we een kleine notebook kopen. Leek ons een stuk handiger dan dat geklooi op de telefoons. We besluiten daar een nachtje te blijven en rijden vandaag naar Nelson, we zitten nu in de McDonalds(gratis wifi) al uren te teren op een kopje koffie. Vanuit Nelson willen we de bus nemen naar Kaikoura om met dolfijnen te zwemmen, we hopen dat het deze keer wel lukt!
Foto's en video's van 'Van Punakaiki (pannenkoekjes) via Golden bay naar Richmond'zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)
Wat een prachtige natuur!!!
BeantwoordenVerwijderen