Dunedin en Otago Peninsula

Aangekomen op het station in Dunedin gaan we op weg naar de Top 10 camping, deze ligt net buiten de stad. Dunedin blijkt bij aankomst erg heuvelachtig te zijn. Op het moment dat we met volle bepakking willen beginnen aan de beklimming richting de camping worden we aangehouden door een man van een hostel. Hij zegt plaats te hebben voor 2 tenten voor een schappelijke prijs. En het grote voordeel; het is in het centrum. We besluiten daar te kamperen. We kunnen te voet naar de stad en de eerste avond eten we sushi en Teriyaki in de Jitsu een heerlijk Japans restaurantje, een aanrader! De volgende dag zijn we heerlijk gaan winkelen, dat was wel weer eens leuk. En we hebben Merino kleding in de uitverkoop gevonden, want wat is dat spul duur zeg! Merino is kleding gemaakt van de wol van Merino schapen, het heeft een aantal erg fijne eigenschappen voor sporters. De kleding gaat namelijk niet stinken als je erin zweet. Zelfs na een dag of 5 hetzelfde shirt aan te hebben! Ideaal voor wildkamperen want dan hebben we soms geen zin om andere kleding te pakken. 's Avonds komen we er achter dat Cillian bij hetzelfde hostel staat, ook aangehouden door dezelfde man, en spreken we af in een Ierse pub. De stad bevalt ons prima, een goede sfeer en erg gezellig.

Verder bezoeken we de Botanic Gardens en een bierbrouwerij en drinken we lekkere organic beers van de Green man brewery in cafe 'Metro'. Op donderdag fietsen we samen met Cillian richting Otago Peninsula waar we op zoek gaan pinguïns en zeeleeuwen. Het eerste stuk gaat ons makkelijk af, een vlakke weg en weinig wind. Helaas begint het hard te regenen en nemen we pauze in een cafeetje langs de weg. Aangezien het niet echt stopt met regenen besluiten we onze regenkleding aan te trekken en weer te gaan fietsen. Gelukkig valt de regen mee.

We willen naar Allans beach en Sandfly bay, daar hebben we de meeste kans om wildlife te zien. Om het strand te bereiken moeten we een grindweg nemen die vrij steil blijkt te zijn. Op het stand aangekomen regent het vrij hard, maar we gaan toch op zoek naar zeeleeuwen. We zien alleen de staart van een slapende zeeleeuw die heerlijk aan het slapen is met zijn hoofd in een struik. Op naar Sandfly Bay. De weg naar de baai toe is ontzettend steil en ook nog op grind. Laura krijgt al snel last van haar knie en de tassen worden op de fietsen van Cyril en Cillian gebonden. Met heel veel moeite (zelfs zonder tassen was het zwaar)bereiken we de top van de berg en vinden we een plaats om te overnachten; een oude stal. Nadat we de bagage verstopt hebben rijden we naar beneden, naar Sandfly bay.

Pinguïns zie je meestal alleen aan het einde van de dag als het met schemerig begint te worden. We zijn nog net op tijd om twee pinguïns te zien waggelen, wat een leuk gezicht is dat! Verderop kruipt er nog een zeeleeuw op een paar meter afstand voorbij, richting de zee.

Helaas wordt het al snel donker en moeten we snel terug naar de oude stal, het is nog een hele klim naar boven. Het is erg moeilijk om de heuvels weer op te rijden, het is ondertussen al helemaal donker geworden. Laura hoort voor het eerst een opossum en schikt zich dood, wat een enge geluiden maken die beesten. Aangekomen in de oude stal koken we met zijn drieën een lekkere maaltijd en zetten we de binnentent op om in te slapen. De volgende dag staan we al vroeg op en scheiden onze wegen: Cillian blijft in Dunedin en wij gaan richting Invercargill.

Alle Dunedin en Otago Peninsula foto's zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)