Fairlie - Cromwell

Het is alweer 13 februari en we zijn momenteel in Invercargill bij Fien(Josefien), de zus van Cyrils oma en haar man Joop(Joe). We hebben nog geen last van zadelpijn of lekke banden gehad, wel pijnlijke bovenbenen. Het weer is helaas lang niet altijd zonnig hier en de wind maakt het ook niet altijd makkelijk. Gelukkig gaan we na het frisse Invercargill weer omhoog en hebben we aan de westkust hopelijk wat beter weer. Tijd om onze reisverhalen maar eens te posten. We wilden regelmatig wat posten maar hadden vaak geen mobiel bereik. Ook stonden we lang niet altijd op een camping en niet elke camping heeft (betaalbaar) internet.

Fairlie - Lake Tekapo 44km
Na de hevige tegenwind van de dag ervoor besloten we naar Lake Tekapo te fietsen. Deze weg had 2 aardige beklimmingen, waaronder 1 van zo'n 700 meter. Laura vond het zo zwaar dat ze zich afvroeg of ze fietsen nog wel leuk vond. Maar eenmaal boven viel het gelukkig wel weer mee. Maar het zwaarste aan deze dag was dat het erg koud was, maar 10 graden! We moesten al onze warm kleding aantrekken, gelukkig hadden we op het laatste moment in Nederland nog een warme jas aangeschaft. Aangekomen in Lake Tekapo was het uitzicht erg mooi, verder bleek er naast onze camping een hot spa te zijn. Na zo'n koude dag hebben we heerlijk genoten in drie warme baden en een sauna. Een leuk detail aan de sauna in Nieuw Zeeland, die is met je bikini aan. Aangezien wij een Europees accent hadden werden we daarop geattendeerd.

Lake Tekapo - Glentanner 87 km
Een zonnige dag en een makkelijke route langs een kanaal dat leidt naar Lake Pukaki, een mooi meer naast Mount Cook. Aangezien we langs een kanaal reden was de weg vrij vlak en gelukkig hadden we wind mee. Onderweg kwamen we de Mount Cook Salmon Farm tegen waar we heerlijke verse zalm gekocht hebben. Voor drie dollar kon je de vissen zien en voeren, maar dat vonden we te duur. :D
Vanaf de salmon farm was het toch nog wel een eind fietsen naar de camping. Met een geleende oude gietijzeren pan stonden we die avond in de keuken onze zalm te bakken. Nog voordat de olie en zalm in de pan zaten begon de pan hevig te roken zodat de keuken vrij snel blauw van de rook stond. Met als resultaat dat wij heerlijk de zalm aan het oppeuzelen waren en diverse campinggasten zich afvroegen wie toch die rook veroorzaakt had.

Aangezien Laura een beetje grieperig was besloten we een rustdag te houden. 's Ochtends hadden we fantastisch uitzicht op Mount Cook. Terwijl iedereen op de camping te voet, met de fiets of per helikopter Mount Cook ging bekijken hebben wij lekker de hele dag niks gedaan!

Glentanner - Twizel 43km
Laura was nog niet helemaal lekker maar aangezien we niks meer te eten hadden en het restaurant ons te duur was besloten we toch naar Twizel te fietsen. Onderweg kwamen we Becky en Britta tegen, 2 meiden die elkaar in NZ hadden ontmoet en besloten samen te gaan fietsen. We hebben 's avonds heerlijk samen gegeten.

Twizel - Omarama 32km
We zeggen Becky en Britta gedag want die blijven in Twizel en vertrekken. De weg is vrij vlak en we komen wederom een zalmfarm tegen, lekker! Eenmaal aangekomen in Omarama komen we erachter dat de rail trail waar we over gelezen hadden in Clyde begint en besluiten we voor de moeilijke route te kiezen in plaats van naar de kust. Aangezien we de vorige keer wat weinig eten hadden ingeslagen vullen we dit keer 2 achtertassen vol met eten om het zo'n 3 dagen vol te kunnen houden.

Omarama - Cromwell 110km
Zodra we wegfietsen merken we dat we niet bepaald hard

voorruit komen terwijl de weg vlak lijkt en de wind wat in ons rug waait. De weg is valsplat wat we dankzij de hoogtemeter op mijn fietscomputer zien. Het stijgen blijft maar doorgaan alsof er geen einde aankomt en er komt maar geen afdaling waardoor het fietsen zwaar voelt. Na een lunchpauze komen we erachter dat het nog meer gaat stijgen, we komen namelijk bij de Lindis pass welke zo'n 965 meter is. Ai, de boodschappen in Cyril's tas voelen dan opeens flink zwaar. Misschien was de aanbieding van 3 liter appelsap en de blikken baked beans van de Heinz wat hier Watties heet toch niet zo handig? Ondanks alles blijven we door ploeteren en lukt het ons na veel gezweet de top te bereiken. Dat voelt lekker, maar wat een wind hier, jeetje. De afdaling gaat lekker hard met snelheden van 60km/h en dat terwijl we nu ineens harde tegenwind hebben met afdalen. We zitten in no time weer op 200 meter hoogte. Vervolgens gaat het een beetje op en neer en hebben we aardig wat tegenwind te verwerken. We hebben het idee dat er in Tarras een camping zal zijn, dan zitten we op 80 km. Eenmaal aangekomen blijkt het café net dicht. We hadden wel zin in een bakkie. Dan maar onze chips eten op het terrasje. Er is nog wel een leuk winkeltje open waar we wat rondneuzen. De vriendelijke eigenaresse vertelt dat er geen camping is in Tarras maar dat er 20 km verderop wel mogelijkheden zijn voor wildkamperen en 30 km verderop een camping is. Ondanks dat we er al een lange dag op hebben zitten besluiten we dan toch door te fietsen. Wat volgt is een aardig vlakke weg en we hebben de wind in de rug. We komen langs wat mogelijkheden om wild te kamperen maar aangezien we zo lekker vooruit gaan houden we het nog 30 km vol tot Cromwell, waar de grote camping is. Na de tent te hebben opgezet is het inmiddels bijna 21.00 en gaan we de keuken in waar we pannenkoeken bakken. Daarna heerlijk lang douchen en de tent in.




Alle Fairlie to Cromwell foto's zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)