Otago Rail trail

Na de lange dag van 110 km willen we de volgende dag niet teveel fietsen. Dus besluiten we de 23 km naar Clyde te fietsen, dit is het begin van de Otago Rail Trail.

Onze benen zijn nog erg pijnlijk van de dag ervoor, maar er is ons verteld dat het allemaal bergafwaarts is. Helaas blijken we tegenwind te hebben en is de weg niet zo bergafwaarts als ons verteld is. Desondanks komen we aan bij de start van de Otago rail trail en na 8km zijn we in het plaatsje Alexandra. Onderweg komen we een aardige Ierse fietser, Cillian, tegen die ons de weg naar de camping wijst. Een hoop jongelui op de camping, allemaal fruitplukkers die hun reis bij elkaar aan het verdienen zijn. Ook komen we Cillian weer tegen, hij blijkt net als ons ook de Otago rail trail te willen doen. Hij wil echter pas om 12.00 vertrekken dus wisselen we telnr's uit. Die avond nog tot in de late uurtjes een kaartspelletje pesten gespeeld op de Canadese manier(erg vreemde regels, de Nederlandse regels zijn leuker) met een paar Tsjechen een Fransman en een Canadees, en er was een heerlijke kersentaart die nog niet op was, kwam dat even mooi uit!

De volgende dag is het eindelijk weer eens mooi weer. Na lang te hebben uitgeslapen vertrekken we pas om 12 uur. Cillian vertrekt dan pas richting de stad en we spreken af samen ergens te gaan kamperen. Goed insmeren want je bent in NZ binnen 15 minuten verbrand.

We staan versteld van het mooie landschap.

Ondanks het grindpad is het erg leuk rijden. Na 20km is er een leuk terrasje waar we wat eten en drinken en een heerlijk in een paar hangmatten liggen.
Op de kaart zien we dat op het eerste deel van de Otago rail trail geen campings zijn, dus gaan we op zoek naar een mooie plek om voor de eerste keer in het wild te kamperen. Na bijna 40 km hebben we de ideale plaats gevonden; onder een hoge brug naast een rivier. De ideale plek want voorbijgangers kunnen niet onder de brug kijken, we moesten door een hek om op deze plaats te komen dus wilden niet gezien of gehoord worden. We hebben daar vervolgens heerlijk gezwommen en zelf ons potje eten gekookt.

Af en toe hoorden we het hout van de brug kraken als er een paar fietsers overheen kwamen. Pas toen het donker werd gingen we de tent opzetten. Toen we bijna wilden gaan slapen hoorde we iemand heen en weer over de brug rijden. Het was Cillian. Het was al laat en hij moest nog wat eten. Erg leuk om te zien hoe hij op brandertjes van coca cola blikjes zijn maaltijd klaarmaakte.

Toen Cillian de volgende dag voor de 2de keer een lekke band kreeg besloten wij

door te fietsen. Bij Waipiata zou er een free camping zijn. Vrij laat bereiken wij de plaats, maar de camping is nergens te bekennen. In het lokale restaurant sturen ze ons een kant op en als we na een uur nog geen camping gevonden hebben besluiten we nog een nachtje in het wild te kamperen. Helaas dit keer een wat minder mooie locatie. Geen mobiel bereik dus Cillian kunnen we niet bereiken.

De laatste dag van de trail zou de makkelijkste moeten zijn, bijna allemaal bergafwaarts. Fijn denken we, dat kunnen we wel gebruiken. Maar in korte tijd steekt er een wind op, zeg maar meer een storm. Op gegeven moment is het orkaan kracht en dan ook nog eens tegen. Na 2 nachten wild kamperen willen we graag in het volgende plaatsje Middlemarch komen dus we besluiten er tegenin te trappen. Af en toe worden we bijna van de track geblazen. Qua snelheid komen we niet boven de 8 km/uur uit. En dat terwijl we nog 50 km moeten. Uitgehongerd komen we in Middlemarch aan en besluiten we onszelf te verwennen met een heerlijke maaltijd in de lokale pub en nemen we een hotel. Na een lange douche duiken we ons queensize bed in en vallen als een blok in slaap.

De volgende dag besluiten we 's middags de trein te nemen naar Dunedin.

Cillian komen we die middag op het station ook weer tegen, hij is samen met een Franse fietser die ook de trein neemt. De trein is te duur voor Cillian, dus die besluit naar Dunedin te fietsen. De treinreis is erg leuk met gezellige oude conducteurs die van alles proberen te verkopen. Na de zware dagen zijn we blij om een keer zittend van het landschap te kunnen genieten.

Alle Otago foto's zie slideshow: link